ვიცოდი, რომ ადრე თუ გვიან დადგებოდა დღე (ან ღამე) როცა ამ თემაზე წერას მოვამაბდი თავს. მხოლოდ წერაშია პრობლემა, თორემ უკვე ნახევარ წელზე მეტია რაც ჩემი სალაპარაკო თემების 70 პროცენტი მხოლოდ მას ეხება.
და ეს არის ბელა!
ბელა პუდელის ჯიშის ერთი ციცქნა ძაღლია. როგორც შეატყვეთ, სახელის დარქმევაზე ბევრი არ მიფიქრია, რადგან, როგორც ხშირად ვამბობ ხოლმე, ყველაფერი კარგი მოულოდნელად ხდება. სწორედ ასეთ მოულოდნელობას უნდა ვუმადლოდე, რომ ჩემს სახლში 8 თვის წინ ერთმა საყვარელმა ოთხფეხმა დაიდო ბინა და მას შემდეგ ჩემი ბელას სახელითაა ცნობილი მეგობრებსა და ახლობლებში.
მგონი, კარგი იდეა იქნება, შინაური ცხოველების შესახებ რომ დავიწყო პოსტების წერა. ბოლოსდაბოლოს, ამ სფეროში უკვე მრავალწლიანი გამოცდილება დამიგროვდა. ჰოდა, შემდეგ პოსტში მათი შერჩევისა და ყიდვისათვის საჭირო წინაპირობების შესახებ დავწერ. მანამდე კი ვეცდები ბელა ოდნავ უკეთ გაგაცნოთ.
ბელა ჯერ მხოლოდ 10 თვისაა, მაგრამ მისი ჯიშისათვის დამახასიათებელ ინტელექტუალურ მონაცემებს დიდი წარმატებით ამჟღავნებს. არასოდეს არაფერი გამოეპარება მის თვალთახედვას, ყურთასმენას და ყნოსვას. ღრმა ძილის დროსაც კი მუდამ მზად არის წამოხტეს და პატრონს თან გაყვეს, თუკი მან ერთი ნაბიჯით მაინც შეიცვალა ადგისამყოფელი. ასევე, ყოველთვის ახერხებს, პატრონს ჩაუჯდეს საკვების წილში, ზოგჯერ ოთახიდან გაგდების რისკის ფასადაც კი. ყველაზე მეტად ეზოში სეირნობა, სირბილი და პეპლების დევნა უყვარს. კატასტროფლად ეშინია კატების, სხვა ძაღლების და ქარში მოფრიალე პოლიეთილენის პარკების.
მგონი, ამ პოსტის მერე შორიდან მაინც იცნობთ ბელას და გარკვეული წარმოდგენა გაქვთ მის შესახებ. მეტი ინფორმაციისთვის შეგიძლიათ მომდევნო პოსტებს დაელოდოთ და მისი ინსტაგრამის გვერდი დაათვალიეროთ.
დავიწყე თუ არა ამ თემაზე ფიქრი, ისევ პროკრასტინაციამ შემომიტია. ვიფიქრე, დავგუგლავ, იქნებ განკურნების საშუალებებს მივაგნო-მეთქი, მაგრამ ამის ნაცვლად რაც გავაკეთე, ამინდის პროგნოზის საიტზე შესვლა იყო. ბოლოს იმის გახსენება დავიწყე, როდიდან მჭირს ასე და მივხვდი, რომ ყოველთვის ასე ვიყავი. გამოდის, რომ მდგომარეობა უიმედოა. ისღა დამრჩენოდა, ამ ამბისთვის დადებითი მხარე მომეძებნა და ვიპოვე კიდევაც, თანაც ძალიან ბევრი: საბოლოოდ დავასკვენი, რომ პროკრასტინაციის გარეშე ჩემი ჰობიების 90 პროცენტი საერთოდ არ იარსებებდა. არ მექნებოდა წაკითხული ძალიან ბევრი წიგნი (რომლებსაც საგამოცდო კონსპექტების ნაცვლად ვკითხულობდი ხოლმე), არ მეცოდინებოდა ბევრი ისეთი რამ, რაც კაცმა რომ თქვას, აზრზე არ ვარ საიდან და რატომ ვიცი, მაგრამ ფაქტია, რომ ოდესღაც ძალიან ჩავუღრმავდი მათში გარკვევას (ალბათ იმ დროს აბიტურიენტი ვიყავი ან ჰაგიოგრაფიას გავდიოდი) და გავერკვიე კიდევაც. საბოლოოდ კი იმ დასკვნამდე მივედი, რომ ყველა გენიოსის შემოქმედების თავი და თავი პროკრასტინაციაა! აბა რა ევაშლებოდა ისააკ ნიუტონს, დაფიქრებულა ვინმე? ალბათ უამავი საქმისგან თავის ასარიდებლად ხის ძირას ჩამოჯდა. მერე ვაშლი დაეცა, რომელზეც ბევრი იფიქრა და ასე მოხდა სასწაულიც. ან არქიმედემ როგორ აღმოაჩნა თავისი კანონი? როგორ და უამრავი დავალების მიუხედავად აავსო აბაზანა და შიგნით მოკალათდა. საერთოდაც, თანამედროვე ბიზნესმენების წარმატების საიდუმლოზე დაფიქრებულა ვინმე? სკოლიდან გამოსვლა, მოვალეობებისათვის თავის არიდება და გარაჟში ჩხირკედელაობა.
რა ხდება ამ დროს მაღაზიებში? შესვლისთანავე ავიღე სასურველი ნივთები, რომელთა მდებარეობის შესახებაც წინასწარ ვიცოდი, თორემ ვერასოდეს მივაგნებდი, იმიტომ რომ ყელაფერი ერთმანეთზე ეყარა. ზომა წინასწარ ვიცოდი, ამიტომ არც გასასინჯი ოთახის უკიდეგანო რიგში მომიწია ჩადგომა. კონსულტანტის დახმარებაზეც დავიდანვე ხელი ჩავიქნიე, იმიტომ რომ ვერავინ ვიპოვე, ვისაც მომხმარებლისთვის ეცალა. ყველა მათგანი სასოწარკვეთილი სახით დარბოდა აქეთ-იქით და არეული ტანსაცმლის დალაგებას ცდილობდა. სულ ბოლოს, როცა საბოლოოდ ჩამოვყალიბდი და ფულის გადასახდელად სალაროსკენ გავემართე, მივხვდი, რომ მერჩივნა, ცხოვრებაში არაფერი მეყიდა, ოღონდ იმ რიგში არ ამომხდომოდა სული. ჰოდა, ყველაფერი თავის ადგილას დავაბრუნე და იქაურობას მოვშორდი.
მარის ამბები 